уто́ены

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. уто́ены уто́еная уто́енае уто́еныя
Р. уто́енага уто́енай
уто́енае		 уто́енага уто́еных
Д. уто́енаму уто́енай уто́енаму уто́еным
В. уто́ены (неадуш.)
уто́енага (адуш.)		 уто́еную уто́енае уто́еныя (неадуш.)
уто́еных (адуш.)
Т. уто́еным уто́енай
уто́енаю		 уто́еным уто́енымі
М. уто́еным уто́енай уто́еным уто́еных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

уто́ены

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. уто́ены уто́еная уто́енае уто́еныя
Р. уто́енага уто́енай
уто́енае		 уто́енага уто́еных
Д. уто́енаму уто́енай уто́енаму уто́еным
В. уто́ены (неадуш.)
уто́енага (адуш.)		 уто́еную уто́енае уто́еныя (неадуш.)
уто́еных (адуш.)
Т. уто́еным уто́енай
уто́енаю		 уто́еным уто́енымі
М. уто́еным уто́енай уто́еным уто́еных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

уто́ены

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. уто́ены уто́еная уто́енае уто́еныя
Р. уто́енага уто́енай
уто́енае		 уто́енага уто́еных
Д. уто́енаму уто́енай уто́енаму уто́еным
В. уто́ены (неадуш.)
уто́енага (адуш.)		 уто́еную уто́енае уто́еныя (неадуш.)
уто́еных (адуш.)
Т. уто́еным уто́енай
уто́енаю		 уто́еным уто́енымі
М. уто́еным уто́енай уто́еным уто́еных

Кароткая форма: уто́ена.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

уто́ены

1. утаённый, скры́тый;

2. утаённый;

1, 2 см. утаі́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уто́ены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад утаіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

утаённый уто́ены.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сокры́тый уст., книжн. схава́ны, уто́ены;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

утаі́ць, утаю́, уто́іш, уто́іць; уто́ены; зак., што.

1. Захаваць у тайне, скрыць ад іншых.

У. праўду.

2. Тайна прысвоіць.

У. чужыя грошы.

|| незак. уто́йваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. уто́йванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

скры́тый

1. схава́ны;

2. уто́ены; см. скры́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прикры́тый

1. прыкры́ты, мног. папрыкрыва́ны; закры́ты, мног. пазакрыва́ны;

2. (притворённый) прычы́нены;

3. (скрытый) схава́ны; уто́ены; пакры́ты;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)