утапі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

1. Прыхільнік утапічнага сацыялізму.

2. Фантазёр, летуценнік.

|| ж. утапі́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. утапі́сцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

утапі́ст

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. утапі́ст утапі́сты
Р. утапі́ста утапі́стаў
Д. утапі́сту утапі́стам
В. утапі́ста утапі́стаў
Т. утапі́стам утапі́стамі
М. утапі́сце утапі́стах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

утапі́ст м., в разн. знач. утопи́ст

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

утапі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

1. Прыхільнік утапічнага сацыялізма.

2. Фантазёр, летуценнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

утопи́ст утапі́ст, -та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

утапі́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да утапіст.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)