усячы́, усяку́, усячэ́ш, усячэ́; усячо́м, усечаце́, усяку́ць; усе́к, -кла; усячы́; усе́чаны; зак., што.

1. Адсякаючы, укараціць; змагчы адсячы (пераважна з адмоўем).

У. касільна.

Палена цвёрдае — не ўсячэш.

2. Урабіць у высечаную адтуліну (спец.).

У. перагародку ў сцяну.

3. перан. Паменшыць колькасць складоў у радку (кніжн.).

У. склад у вершаваным радку.

|| незак. усяка́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. усячэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

усячы́

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. усяку́ усячо́м
2-я ас. усячэ́ш усечаце́
3-я ас. усячэ́ усяку́ць
Прошлы час
м. усе́к усе́клі
ж. усе́кла
н. усе́кла
Загадны лад
2-я ас. усячы́ усячы́це
Дзеепрыслоўе
прош. час усе́кшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

усячы́ сов.

1. усе́чь; обруби́ть; подруби́ть;

у. жэ́рдку — усе́чь (обруби́ть, подруби́ть) жердь;

2. перен., книжн. усе́чь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

усячы́, усяку, усячэш, усячэ; усячом, усечаце, усякуць; пр. усек, ‑ла; зак., што.

1. Адсякаючы, укараціць. Усячы касільна. // (пераважна з адмоўем «не»). Змагчы адсячы што‑н. Палена цвёрдае — не ўсячэш.

2. Спец. Урабіць, уставіць у высечаную адтуліну. Усячы перагародку ў сцяну.

3. перан. Кніжн. Паменшыць колькасць складоў у радку. Усячы склад у вершаваным радку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

усяка́ць гл. усячы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

усе́чь сов., книжн. усячы́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

усе́ч сов., см. усячы́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

усе́кчы,

гл. усячы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

усяка́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да усячы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

усяка́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. усякаць — усячы (у 2, 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)