усчапі́ць, -чаплю́, -чэ́піш, -чэ́піць; -чэ́плены; зак., што.

1. на каго-што. Павесіць, начапіць.

У. стрэльбу на плячо.

2. на каго і без займ. Надзець на сябе або на каго-н. вопратку (разм.).

У. камізэльку.

|| незак. усчэ́пліваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

усчапі́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. усчаплю́ усчэ́пім
2-я ас. усчэ́піш усчэ́піце
3-я ас. усчэ́піць усчэ́пяць
Прошлы час
м. усчапі́ў усчапі́лі
ж. усчапі́ла
н. усчапі́ла
Загадны лад
2-я ас. усчапі́ усчапі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час усчапі́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

усчапі́ць сов.

1. нацепи́ть; пове́сить; наве́сить;

у. на крук — пове́сить на крюк;

2. разг. (надеть) напя́лить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

усчапі́ць, ‑чаплю, ‑чэпіш, ‑чэпіць; зак. што.

1. Павесіць, начапіць. Усчапіць стрэльбу на плячо. □ Пабарабаніў [Мароз] пальцамі, па стале, падышоў да [вешалкі], усчапіў на калок казакін, ускінуў хромавую кубанку. Лобан.

2. Надзець на сябе або на каго‑н. вопратку. [Хлор:] — Хто ж Рыгор з сябе? Лапатнік, балагол, галадранец. Ну, усчапіў капялюш, дык ужо, думаеш, і паніч. Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

усчэ́пліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да усчапіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

усчэ́плены

1. наце́пленный; пове́шенный; наве́шенный;

2. разг. (надетый) напя́ленный;

1, 2 см. усчапі́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)