усце́шыць, -шу, -шыш, -шыць; зак., каго (што).

Выклікаць у каго-н. пачуццё задаволенасці, радасці; супакоіць.

Навіна ўсцешыла чалавека.

У. брата добрым словам.

|| незак. усце́шваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

усце́шыць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. усце́шу усце́шым
2-я ас. усце́шыш усце́шыце
3-я ас. усце́шыць усце́шаць
Прошлы час
м. усце́шыў усце́шылі
ж. усце́шыла
н. усце́шыла
Загадны лад
2-я ас. усце́ш усце́шце
Дзеепрыслоўе
прош. час усце́шыўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

усце́шыць сов. обра́довать; (реже) уте́шить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

усце́шыць, ‑шу, ‑шыш, ‑шыць; зак., каго.

Выклікаць у каго‑н. пачуццё задаволенасці, радасці. Павышэнне, якое Паўлу неўзабаве прапанавалі, не вельмі ўсцешыла яго. Брыль. Як нямнога трэба, каб усцешыць жанчыну. Пару збітых, банальных фраз і трошкі цеплыні ў голасе. Навуменка. // Супакоіць. Чыгуначнік доўга стаяў у роздуме, а потым сказаў няўпэўнена, мо толькі для таго, каб усцешыць няшчасную жанчыну, каб зараніць у яе душу хоць маленькую надзею. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

обра́довать сов. узра́даваць, абра́даваць; усце́шыць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

усце́шваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да усцешыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

усце́шаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад усцешыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)