усце́шваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. усце́шваю усце́шваем
2-я ас. усце́шваеш усце́шваеце
3-я ас. усце́швае усце́шваюць
Прошлы час
м. усце́шваў усце́швалі
ж. усце́швала
н. усце́швала
Загадны лад
2-я ас. усце́швай усце́швайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час усце́шваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

усце́шваць несов. ра́довать; (реже) утеша́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

усце́шваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да усцешыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

усце́шыць, -шу, -шыш, -шыць; зак., каго (што).

Выклікаць у каго-н. пачуццё задаволенасці, радасці; супакоіць.

Навіна ўсцешыла чалавека.

У. брата добрым словам.

|| незак. усце́шваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

усце́швацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да усцешыцца.

2. Зал. да усцешваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)