у́стье ср.
1. (реки) ву́сце, -ця ср.;
2. (печи) чале́снікі, -каў ед. нет;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
со́пуха ж., обл.
1. у́стье трубы́;
2. са́жа
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
чале́снікі ед. нет (у печи) у́стье ср., чело́ ср.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Ву́свіца ’збанок’ (Янк. 1). Утворана ад ву́сце (устье > *устьица > *уствица) або ад вуста́; параўн. ст.-чэш. ústicě ’шкляная пасудзіна’ (Махэк₂, 671, ад ústa), параўн. таксама семантычна падобныя ўтварэнні тыпу гарла́ч і інш.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
впаде́ние
1. упадзе́нне, -ння ср.; (неоконч. действие) упада́нне, -ння ср.; запада́нне, -ння ср.;
2. (устье реки) упадзе́нне, -ння ср.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
хайло́ ср.
1. (устье печи) чале́снікі, -каў, ед. чале́снік, -ка м.;
2. перен., бран. ля́па, -пы ж., зя́па, -пы ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Ву́сце ’месца ўпадзення ракі’ (БРС, Сцяшк. МГ, Байк. і Некр.), ву́сьці ’тс’ (КЭС, лаг.), ву́сьця ’тс’ (Грыг.), ву́сьте ’праход у печы’ (Дразд.), вусць ’чалеснікі’ (Сцяшк.), укр. у́стя, рус. у́стье і усть, польск. uście, чэш. ústí, славац. ústie, славен. ústje, серб.-харв. y̏шћe, макед. устие, балг. у́стие. Прасл. *ustьje, вытворнае ад *usta (Брукнер, 596; Махэк₂, 671; Фасмер, 1, 173); параўн. таксама ст.-рус. усто ’вусце ракі’ (Слова аб палку Ігаравым). Поўную лексічную адпаведнасць прасл. *ustьje і лац. ostium (варыянт austium) канстатуюць Порцыг (Членение, 197), Трубачоў (Проспект, 85).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)