устыка́ць гл. узаткнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

устыка́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. устыка́ю устыка́ем
2-я ас. устыка́еш устыка́еце
3-я ас. устыка́е устыка́юць
Прошлы час
м. устыка́ў устыка́лі
ж. устыка́ла
н. устыка́ла
Загадны лад
2-я ас. устыка́й устыка́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час устыка́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

устыка́ць несов., разг.

1. (на остриё) наса́живать;

2. (обувать наскоро) надева́ть;

1, 2 см. узаткну́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

устыка́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да узаткнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узаткну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; -ну́ты; зак. (разм.).

1. каго-што. Насадзіць на што-н. вострае.

2. што. Наспех абуць, усунуць.

У. боты на босыя ногі.

|| незак. устыка́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

наса́живать​II несов.

1. (на ручку, древко и т. п.) аса́джваць; (на остриё) наса́джваць; (натыкать) устыка́ць, натыка́ць, узбіва́ць; (нацеплять) начапля́ць, начэ́пліваць;

наса́живать топо́р на топори́ще аса́джваць сяке́ру;

наса́живать ту́шу на ве́ртел устыка́ць ту́шу на ражо́н;

2. портн. ушыва́ць, прышыва́ць;

наса́живать пу́говицы на пиджа́к ушыва́ць гу́зікі ў пінжа́к.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)