усту́пчаты, -ая, -ае.

Тое, што і уступісты.

|| наз. усту́пчатасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

усту́пчаты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. усту́пчаты усту́пчатая усту́пчатае усту́пчатыя
Р. усту́пчатага усту́пчатай
усту́пчатае		 усту́пчатага усту́пчатых
Д. усту́пчатаму усту́пчатай усту́пчатаму усту́пчатым
В. усту́пчаты (неадуш.)
усту́пчатага (адуш.)		 усту́пчатую усту́пчатае усту́пчатыя (неадуш.)
усту́пчатых (адуш.)
Т. усту́пчатым усту́пчатай
усту́пчатаю		 усту́пчатым усту́пчатымі
М. усту́пчатым усту́пчатай усту́пчатым усту́пчатых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

усту́пчаты, см. усту́пісты

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

усту́пчаты, ‑ая, ‑ае.

Які мае ўступы, размешчаны ў выглядзе ўступаў ​1. Уступчатая вежа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

усту́пчатый усту́пчаты, усту́пісты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)