усту́пны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. усту́пны усту́пная усту́пнае усту́пныя
Р. усту́пнага усту́пнай
усту́пнае		 усту́пнага усту́пных
Д. усту́пнаму усту́пнай усту́пнаму усту́пным
В. усту́пны (неадуш.)
усту́пнага (адуш.)		 усту́пную усту́пнае усту́пныя (неадуш.)
усту́пных (адуш.)
Т. усту́пным усту́пнай
усту́пнаю		 усту́пным усту́пнымі
М. усту́пным усту́пнай усту́пным усту́пных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

усту́пны¹, -ая, -ае.

Які мае адносіны да ўступа¹, мае від уступа¹, размешчаны ў выглядзе ўступа¹.

Уступная выемка.

Калоны рухаліся ва ўступным парадку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

усту́пны², -ая, -ае.

Які з’яўляецца ўступам² да чаго-н.; пачатковы.

Уступнае слова.

2. Звязаны з паступленнем куды-н.

У. экзамен.

У. ўзнос.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

усту́пны в разн. знач. вступи́тельный; (служащий введением — ещё) вво́дный;

у. арты́кул — вступи́тельная (вво́дная) статья́;

~ныя экза́мены — вступи́тельные экза́мены;

у. ўзнос — вступи́тельный взнос

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

усту́пны ​1, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ўступа ​1. Уступная выемка. // Які мае від уступа, размешчаны ў выглядзе ўступа ​1. Калоны рухаліся ва ўступным парадку.

усту́пны ​2, ‑ая, ‑ае.

1. Які з’яўляецца ўступам ​2 да чаго‑н.; пачатковы. Уступнае слова. Уступная частка ўрока. □ Уступная прамова містэра Дэвіда была кароткая, строга афіцыйная. Гамолка.

2. Звязаны з паступленнем, абумоўлены паступленнем куды‑н. Уступны экзамен. □ Грошы ішлі ў касу рознымі шляхамі. Былі членскія ўзносы, якія акуратна запісваліся ў вялікія гросбухі і рэгістраваліся ў адпаведных інстанцыях. Акрамя членскіх узносаў, былі яшчэ аднаразовыя, уступныя. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вступи́тельный усту́пны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пай, па́ю, мн. паі́, паёў, м.

Доля, якая ўносіцца ў агульную справу асобным яе ўладальнікам.

Уступны п.

Кааператыўны п.

|| прым. паявы́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уступно́й и усту́пный горн., воен. усту́пны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пай (род. па́ю) м. пай;

усту́пны п. — вступи́тельный пай

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

узно́с, -су м. взнос;

усту́пны ўзнос — вступи́тельный взнос;

чле́нскія ўзно́сы — чле́нские взно́сы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)