усто́яць, -о́ю, -о́іш, -о́іць; зак. (разм.).

Тое, што і устаяць.

|| незак. усто́йваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

усто́яць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. усто́ю усто́ім
2-я ас. усто́іш усто́іце
3-я ас. усто́іць усто́яць
Прошлы час
м. усто́яў усто́ялі
ж. усто́яла
н. усто́яла
Загадны лад
2-я ас. усто́й усто́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час усто́яўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

усто́яць сов., см. устая́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

усто́яць, устою, устоіш, устоіць; зак.

Разм. Тое, што і устаяць. Але нельга было ўстояць перад спакусаю — пакупацца ў Нёмане. Колас. Ступаю на лёд. І не магу ўстояць: мае ногі коўзаюцца — адна ўлева, другая ўправа, і мяне як хто збівае на дол. Лупсякоў.

•••

Вада не ўстоіць на кім гл. вада.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

усто́йваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да устаяць, устояць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

устоя́ть сов.

1. в разн. знач. усто́яць, устая́ць;

устоя́ть на нога́х усто́яць (устая́ць) на нага́х;

устоя́ть на горя́чем песке́ усто́яць (устая́ць) на гара́чым пяску́;

2. перен. устая́ць;

устоя́ть пе́ред тру́дностями устая́ць пе́рад ця́жкасцямі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)