усто́йвацца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. усто́йваецца усто́йваюцца
Прошлы час
м. усто́йваўся усто́йваліся
ж. усто́йвалася
н. усто́йвалася

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

усто́йвацца несов., прям., перен. уста́иваться; см. устая́цца

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

усто́йвацца, ‑аецца.

Незак. да устаяцца, устояцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

усто́яцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -о́іцца; зак. (разм.).

Тое, што і устаяцца.

|| незак. усто́йвацца, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

устая́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -таі́цца; зак.

1. Пра вадкасць: у выніку доўгага стаяння ў пэўных умовах стаць гатовым для ўжывання.

Квас устаяўся.

2. перан. Стаць з цягам часу ўстойлівым, пастаянным.

Характар устаяўся.

|| незак. усто́йвацца, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уста́иваться в разн. знач. усто́йвацца; (отстаиваться) адсто́йвацца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)