устая́лы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. устая́лы устая́лая устая́лае устая́лыя
Р. устая́лага устая́лай
устая́лае		 устая́лага устая́лых
Д. устая́ламу устая́лай устая́ламу устая́лым
В. устая́лы (неадуш.)
устая́лага (адуш.)		 устая́лую устая́лае устая́лыя (неадуш.)
устая́лых (адуш.)
Т. устая́лым устая́лай
устая́лаю		 устая́лым устая́лымі
М. устая́лым устая́лай устая́лым устая́лых

Крыніцы: piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

устая́лы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які ўстаяўся. Па каюце, раптоўна парушыўшы ўстаялую цішыню, паплылі магутныя гукі. Шыцік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)