устано́ва

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. устано́ва устано́вы
Р. устано́вы устано́ў
Д. устано́ве устано́вам
В. устано́ву устано́вы
Т. устано́вай
устано́ваю		 устано́вамі
М. устано́ве устано́вах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

семе́стр, -а, мн. -ы, -аў, м.

Навучальнае паўгодцзе ў вышэйшых ці спецыяльных сярэдніх навучальных установах.

|| прым. семе́стравы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пра́ктыкум, -у, мн. -ы, -аў, м.

У вышэйшых навучальных установах: курс практычных заняткаў па якім-н. вучэбным прадмеце.

П. па фізіцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

медсястра́, -ы́, мн. -сёстры і (з ліч. 2, 3, 4) -сястры́, -сясцёр, ж. Медыцынская сястра, асоба сярэдняга медыцынскага персаналу ў лячэбных установах.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ваенру́к, ‑а, м.

Кіраўнік ваеннай дапрызыўнай падрыхтоўкі ў навучальных установах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ваенрук ’кіраўнік ваеннай падрыхтоўкі ў навучальных установах’ (КТС). З рус. военрук (Крукоўскі, Уплыў, 69).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

саве́тнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Назва пасады ў некаторых установах (пасольствах, міністэрствах і пад.), а таксама асоба, якая займае гэту пасаду.

С. пасольства.

С. юстыцыі.

С. дырэкцыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

экспеды́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Работнік, які займаецца прыёмам, адпраўленнем і рассылкай чаго-н. (спец.).

2. Чыноўнік, начальнік аддзела ў некаторых установах царскай Расіі (гіст.).

|| прым. экспеды́тарскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

балетма́йстар, ‑тра, м.

Пастаноўшчык танцаў у балеце. // Выкладчык балетных танцаў у харэаграфічных навучальных установах.

[Ням. Balletmeister.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыва́т-дацэ́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

У вышэйшых навучальных установах да рэвалюцыі: пазаштатны выкладчык, роўны па званні дацэнту, а таксама асоба, якая мела гэта званне.

|| прым. прыва́т-дацэ́нцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)