успу́чваць

дзеяслоў, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. успу́чвае -
Прошлы час
м. - -
ж. -
н. успу́чвала

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

успу́чваць несов. вспу́чивать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

успу́чваць, ‑ае.

Незак. да успучыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вспу́чивать несов. успу́чваць; (живот) безл. успу́шваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

успу́чвацца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да успучыцца.

2. Зал. да успучваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

успу́чванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. успучваць — успучыць і стан паводле знач. дзеясл. успучвацца — успучыцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)