успо́рванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. успо́рванне
Р. успо́рвання
Д. успо́рванню
В. успо́рванне
Т. успо́рваннем
М. успо́рванні

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

успо́рванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. успорваць — успароць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вспа́рывание разг. успо́рванне, -ння ср., распо́рванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)