успо́ены
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
успо́ены |
успо́еная |
успо́енае |
успо́еныя |
| Р. |
успо́енага |
успо́енай успо́енае |
успо́енага |
успо́еных |
| Д. |
успо́енаму |
успо́енай |
успо́енаму |
успо́еным |
| В. |
успо́ены (неадуш.) успо́енага (адуш.) |
успо́еную |
успо́енае |
успо́еныя (неадуш.) успо́еных (адуш.) |
| Т. |
успо́еным |
успо́енай успо́енаю |
успо́еным |
успо́енымі |
| М. |
успо́еным |
успо́енай |
успо́еным |
успо́еных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
успо́ены
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
успо́ены |
успо́еная |
успо́енае |
успо́еныя |
| Р. |
успо́енага |
успо́енай успо́енае |
успо́енага |
успо́еных |
| Д. |
успо́енаму |
успо́енай |
успо́енаму |
успо́еным |
| В. |
успо́ены (неадуш.) успо́енага (адуш.) |
успо́еную |
успо́енае |
успо́еныя (неадуш.) успо́еных (адуш.) |
| Т. |
успо́еным |
успо́енай успо́енаю |
успо́еным |
успо́енымі |
| М. |
успо́еным |
успо́енай |
успо́еным |
успо́еных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)