усо́біца, -ы, мн. -ы, -біц, ж.

Міжусобная варожасць.

Княжацкія ўсобіцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

усо́біца

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. усо́біца усо́біцы
Р. усо́біцы усо́біц
Д. усо́біцы усо́біцам
В. усо́біцу усо́біцы
Т. усо́біцай
усо́біцаю		 усо́біцамі
М. усо́біцы усо́біцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

усо́біца ж., ист. усо́бица

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

усо́біца, ‑ы, ж.

Гіст. Тое, што і міжусобіца. Княжацкія ўсобіцы. Феадальныя ўсобіцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

усо́бица ист. усо́біца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)