усме́шачка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
усме́шачка |
усме́шачкі |
| Р. |
усме́шачкі |
усме́шачак |
| Д. |
усме́шачцы |
усме́шачкам |
| В. |
усме́шачку |
усме́шачкі |
| Т. |
усме́шачкай
усме́шачкаю |
усме́шачкамі |
| М. |
усме́шачцы |
усме́шачках |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
усме́шка, -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак, ж.
Міміка твару, губ, вачэй, якая паказвае схільнасць да смеху, выражае радасць, задаволенасць і пад.
Чыстая ў.
Вясёлая ў.
Хітрая ў.
|| памянш. усме́шачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
улы́бочка уменьш.-ласк., разг. усме́шачка, -кі ж., усме́шка, -кі ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)