услужы́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. услужу́ услу́жым
2-я ас. услу́жыш услу́жыце
3-я ас. услу́жыць услу́жаць
Прошлы час
м. услужы́ў услужы́лі
ж. услужы́ла
н. услужы́ла
Загадны лад
2-я ас. услужы́ услужы́це
Дзеепрыслоўе
прош. час услужы́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

услужы́ць сов. (оказать услугу) услужи́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

услужы́ць, услужу, услужыш, услужыць; зак., каму-чаму.

Зрабіць паслугу; дагадзіць. [Муж] так ужо кахае Раю, што вачэй адвесці не можа, з ног звіваецца, каб усім усякім ёй услужыць. Мыслівец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

услуго́ўванне, ‑я, н.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. услугоўваць — услужыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

услу́жваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

1. Незак. да услужыць.

2. Прыслужваць каму‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

услуго́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм.

1. Незак. да услужыць.

2. Прыслужваць, услужваць каму‑н. Прыйшлося — хочаш не хочаш — ісці Кастусю ўслугоўваць ляснічаму. С. Александровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

одолжи́ть сов.

1. (дать в долг) пазы́чыць (каму);

одолжи́ть кому́-л. миллио́н рубле́й пазы́чыць каму́-не́будзь мільён рублёў;

2. (оказать услугу) уст. услужы́ць (каму), зрабі́ць паслу́гу (ла́ску) (каму);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)