ускра́інны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ускра́інны ускра́інная ускра́іннае ускра́інныя
Р. ускра́іннага ускра́іннай
ускра́іннае		 ускра́іннага ускра́інных
Д. ускра́іннаму ускра́іннай ускра́іннаму ускра́інным
В. ускра́інны (неадуш.)
ускра́іннага (адуш.)		 ускра́інную ускра́іннае ускра́інныя (неадуш.)
ускра́інных (адуш.)
Т. ускра́інным ускра́іннай
ускра́іннаю		 ускра́інным ускра́іннымі
М. ускра́інным ускра́іннай ускра́інным ускра́інных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ускра́інны в разн. знач. окра́инный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ускра́інны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ўскраіны, знаходзіцца на ўскраіне. Усюды, куды кінеш вокам, ляжалі руіны, руіны, недзе ля гарызонта акаймаваныя палоскаю ўскраінных домікаў. Карпаў. Матацыкл са стракатаннем прамчаў па магістралі, праляцеў па ціхай ускраіннай вуліцы і неўзабаве спыніўся. Сапрыка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ускра́іна, -ы, мн. -ы, -ра́ін, ж.

1. Край, крайняя частка якой-н. мясцовасці.

У. лесу.

На ўскраіне пасёлка.

2. Аддаленая ад цэнтра частка горада, якая прымыкае да яго межаў.

Гарадскія ўскраіны.

3. Аддаленая, пагранічная тэрыторыя дзяржавы.

Усходняя ў.

Беларусі.

|| прым. ускра́інны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

окра́инный ускра́інны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)