усклі́кваць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
усклі́кваю |
усклі́кваем |
| 2-я ас. |
усклі́кваеш |
усклі́кваеце |
| 3-я ас. |
усклі́квае |
усклі́кваюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
усклі́кваў |
усклі́квалі |
| ж. |
усклі́квала |
| н. |
усклі́квала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
усклі́квай |
усклі́квайце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
усклі́кваючы |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
усклі́кваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да усклікнуць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
во́хкаць, -аю, -аеш, -ае; незак.
Усклікваць «вох», глыбока ўздыхаць, выказваючы пачуццё жалю, болю і пад.
|| аднакр. во́хнуць, -ну, -неш, -не; -ні.
|| наз. во́хканне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
во́хкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
Усклікваць «вох», глыбока ўздыхаць, выказваючы пачуццё прыкрасці, непрыемнасці, жалю, болю і пад. Халуста пачаў бегаць па млыне, хапацца рукамі за галаву, вохкаць, айкаць, стагнаць, стукаць кулакамі ў грудзі. Чарнышэвіч. // Адзывацца гукамі, падобнымі на вохканне. Дзесь далёка-далёка вохкала зямля. Колас. Усю зіму вохкаў лес. Кіпела ў ім жыццё. Бядуля.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)