усе́яны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. усе́яны усе́яная усе́янае усе́яныя
Р. усе́янага усе́янай
усе́янае		 усе́янага усе́яных
Д. усе́янаму усе́янай усе́янаму усе́яным
В. усе́яны (неадуш.)
усе́янага (адуш.)		 усе́яную усе́янае усе́яныя (неадуш.)
усе́яных (адуш.)
Т. усе́яным усе́янай
усе́янаю		 усе́яным усе́янымі
М. усе́яным усе́янай усе́яным усе́яных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

усе́яны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. усе́яны усе́яная усе́янае усе́яныя
Р. усе́янага усе́янай
усе́янае		 усе́янага усе́яных
Д. усе́янаму усе́янай усе́янаму усе́яным
В. усе́яны (неадуш.)
усе́янага (адуш.)		 усе́яную усе́янае усе́яныя (неадуш.)
усе́яных (адуш.)
Т. усе́яным усе́янай
усе́янаю		 усе́яным усе́янымі
М. усе́яным усе́янай усе́яным усе́яных

Кароткая форма: усе́яна.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

усе́яны

1. усе́янный;

2. засе́янный, обсеменённый;

1, 2 см. усе́яць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

усе́яны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад усеяць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

все́янный усе́яны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

усе́янный в разн. знач. усе́яны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

крамяні́сты, -ая, -ае.

1. Усеяны каменнем, камяністы.

Крамяністая дарога.

2. Які складаецца з крэменязёму.

К. сланец.

|| наз. крамяні́стасць, -і, ж. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

крамяні́сты, ‑ая, ‑ае.

Усеяны каменнем; камяністы. Крамяністая дарога. Крамяністы бераг.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

усе́яць, усе́ю, усе́еш, усе́е; усе́й; усе́яны; зак., што.

1. Заняць пасевамі (вялікую плошчу).

У. увесь участак.

2. Пакрыць мноствам каго-, чаго-н.

Зоркі ўсеялі неба.

Рыбакі ўсеялі ўсё возера (перан.).

|| незак. усе́йваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зо́рны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да зоркі (у 1 знач.), зорак. Зорная астраномія. □ Над цёмным дахам усё паварочвала свой зорны коўш Вялікая Мядзведзіца. Чыгрынаў.

2. Пакрыты, усеяны зоркамі; з мноствам зорак. Ноч цёмная, зорная, ціхая. Дамашэвіч.

3. Які ідзе з розных месц да аднаго пункта. Зорны прабег. Зорны паход.

•••

Зорны год гл. год.

Зорны дождж гл. дождж.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)