усе́кчы
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
усяку́ |
усячо́м |
| 2-я ас. |
усячэ́ш |
усечаце́ |
| 3-я ас. |
усячэ́ |
усяку́ць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
усе́к |
усе́клі |
| ж. |
усе́кла |
| н. |
усе́кла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
усячы́ |
усячы́це |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
усе́кшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
усе́чаны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад усячы, усекчы.
2. у знач. прым. Спец. Такі, верхняя частка якога адсечана плоскасцю, паралельная да асновы. Усечаны конус.
3. у знач. прым. У граматыцы і літаратуразнаўстве — з усячэннем (у 2 знач.). Усечаная абрэвіятура. Усечаны верш. Усечаны дактыль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)