уса́дачны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
уса́дачны |
уса́дачная |
уса́дачнае |
уса́дачныя |
| Р. |
уса́дачнага |
уса́дачнай
уса́дачнае |
уса́дачнага |
уса́дачных |
| Д. |
уса́дачнаму |
уса́дачнай |
уса́дачнаму |
уса́дачным |
| В. |
уса́дачны (неадуш.)
уса́дачнага (адуш.) |
уса́дачную |
уса́дачнае |
уса́дачныя (неадуш.)
уса́дачных (адуш.) |
| Т. |
уса́дачным |
уса́дачнай
уса́дачнаю |
уса́дачным |
уса́дачнымі |
| М. |
уса́дачным |
уса́дачнай |
уса́дачным |
уса́дачных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
уса́дачны тех. уса́дочный;
~ныя ра́кавіны ў мета́ле — уса́дочные ра́ковины в мета́лле
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
уса́дачны, ‑ая, ‑ае.
Спец. Які мае адносіны да ўсадкі. Усадачныя ракавіны ў метале. // Зроблены з разлікам на ўсадку.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
уса́дочный техн. уса́дачны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)