урэтры́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. урэтры́т
Р. урэтры́ту
Д. урэтры́ту
В. урэтры́т
Т. урэтры́там
М. урэтры́це

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

урэтры́т, -ту м., мед. уретри́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

урэтры́т, ‑у, М ‑рыце, м.

Спец. Запаленне слізістай абалонкі урэтры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уретри́т мед. урэтры́т, -ту м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)