урэ́зак

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. урэ́зак урэ́зкі
Р. урэ́зка урэ́зкаў
Д. урэ́зку урэ́зкам
В. урэ́зак урэ́зкі
Т. урэ́зкам урэ́зкамі
М. урэ́зку урэ́зках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

урэ́зак, -зка м. отре́зок

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

урэ́зак, ‑зка, м.

Разм. Тое, што і абрэз (у 1 знач.). Міцеў тайны ведаюць. Там урэзак і вінтоўка. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уре́з м.

1. (действие) ураза́нне, -ння ср., урэ́званне, -ння ср.;

2. спец. (урезанная часть) урэ́зак, -зку м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)