уры́мсціць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
уры́мшчу |
уры́мсцім |
| 2-я ас. |
уры́мсціш |
уры́мсціце |
| 3-я ас. |
уры́мсціць |
уры́мсцяць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
уры́мсціў |
уры́мсцілі |
| ж. |
уры́мсціла |
| н. |
уры́мсціла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
уры́мсці |
уры́мсціце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
уры́мсціўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
уры́мсціць сов., разг. утерпе́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
уры́мсціць, ‑мшчу, ‑мсціш, ‑меціць; зак. (пераважна з адмоўем «не»).
Разм. Утрываць, сцярпець. Тацяна не ўрымсціла, каб не пажартаваць. Зарэцкі. Я хоць і стары, але і сам бы не ўрымсціў на яго месцы. Машара.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)