уру́бак

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. уру́бак уру́бкі
Р. уру́бка уру́бкаў
Д. уру́бку уру́бкам
В. уру́бак уру́бкі
Т. уру́бкам уру́бкамі
М. уру́бку уру́бках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

уру́бак, -бка м., разг. вру́бок

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уру́бак, ‑бка, м.

Разм. Кавалак дрэва ці металу, які ўкладваецца ў высечаную адтуліну.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вру́бок разг. уру́бак, -бка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уру́бка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. уру́бка уру́бкі
Р. уру́бкі уру́бак
Д. уру́бцы уру́бкам
В. уру́бку уру́бкі
Т. уру́бкай
уру́бкаю		 уру́бкамі
М. уру́бцы уру́бках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)