урбані́стка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. урбані́стка урбані́сткі
Р. урбані́сткі урбані́стак
Д. урбані́стцы урбані́сткам
В. урбані́стку урбані́стак
Т. урбані́сткай
урбані́сткаю		 урбані́сткамі
М. урбані́стцы урбані́стках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

урбані́стка ж. урбани́стка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

урбані́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да урбаніст.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

урбані́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м. (кніжн.).

Прыхільнік, паслядоўнік урбанізму.

Мастак-у.

|| ж. урбані́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. урбані́сцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

урбани́стка урбані́стка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)