ураўнава́ць, -ну́ю, -ну́еш, -ну́е; -ну́й; -нава́ны; зак., каго-што.

Зрабіць роўным, аднолькавым.

У. канцы вяроўкі.

У. каго-н. у правах з кім-н.

|| незак. ураўно́ўваць, -аю, -аеш, -ае; наз. ураўно́ўванне, -я, н.

|| наз. ураўнава́нне, -я.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ураўнава́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. ураўну́ю ураўну́ем
2-я ас. ураўну́еш ураўну́еце
3-я ас. ураўну́е ураўну́юць
Прошлы час
м. ураўнава́ў ураўнава́лі
ж. ураўнава́ла
н. ураўнава́ла
Загадны лад
2-я ас. ураўну́й ураўну́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час ураўнава́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ураўнава́ць сов. уравня́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ураўнава́ць, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе; зак., каго-што.

Зрабіць роўным, аднолькавым у якіх‑н. адносінах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ураўно́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да ураўнаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́равнять сов. (сделать равным) ураўнава́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ураўнава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад ураўнаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ураўно́ўванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. ураўноўваць — ураўнаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уравня́ть сов. ураўнава́ць, зраўнава́ць, мног. параўнава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

поравня́ть сов. (сделать равным) разг. ураўнава́ць, зраўнава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)