уралі́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. уралі́т
Р. уралі́ту
Д. уралі́ту
В. уралі́т
Т. уралі́там
М. уралі́це

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

уралі́т, -ту м., мин. урали́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уралі́т, ‑у, М ‑ліце, м.

1. Мінерал валакністай будовы; разнавіднасць рагавой падманкі.

2. Спецыяльная сумесь, якая ўжываецца для вырабу вогнеўстойлівага кардону, электраізалятараў і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

урали́т мин. уралі́т, -ту м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уралі́тавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ураліту; які ўтрымлівае ураліт, зроблены з ураліту.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)