уракну́ць
дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
уракну́ |
уракнё́м |
| 2-я ас. |
уракне́ш |
уракняце́ |
| 3-я ас. |
уракне́ |
уракну́ць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
уракну́ў |
уракну́лі |
| ж. |
уракну́ла |
| н. |
уракну́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
уракні́ |
уракні́це |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
уракну́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
уракну́ць сов., см. урачы́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
уракну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак.
Тое, што і урачы. А сакрэты былі такія, што ў Грыбка цяліцу нехта ўракнуў, і яна ні есці, ні піць не бярэ. Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
урака́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да урачы, уракнуць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)