ура́днікаў
прыметнік, прыналежны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ура́днікаў |
ура́днікава |
ура́днікава |
ура́днікавы |
| Р. |
ура́днікавага |
ура́днікавай
ура́днікавае |
ура́днікавага |
ура́днікавых |
| Д. |
ура́днікаваму |
ура́днікавай |
ура́днікаваму |
ура́днікавым |
| В. |
ура́днікаў (неадуш.)
ура́днікавага (адуш.) |
ура́днікаву |
ура́днікава |
ура́днікавы (неадуш.)
ура́днікавых (адуш.) |
| Т. |
ура́днікавым |
ура́днікавай
ура́днікаваю |
ура́днікавым |
ура́днікавымі |
| М. |
ура́днікавым |
ура́днікавай |
ура́днікавым |
ура́днікавых |
Крыніцы:
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ура́днікаў, ‑ава.
Які належыць урадніку.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ура́днік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ура́днік |
ура́днікі |
| Р. |
ура́дніка |
ура́днікаў |
| Д. |
ура́дніку |
ура́днікам |
| В. |
ура́дніка |
ура́днікаў |
| Т. |
ура́днікам |
ура́днікамі |
| М. |
ура́дніку |
ура́дніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)