Verbum

анлайнавы слоўнік

упіха́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

упіха́нне ср., разг.

1. запи́хивание, впи́хивание;

2. вта́лкивание, впи́хивание;

1, 2 см. упіха́ць ^{1, 2}

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

упіха́нне, ‑я, н.

Разм. Дзеянне паводле дзеясл. упіхаць — упхнуць (у 1, 2 знач.), упіхнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

упі́хванне ср., см. упіха́нне

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

впи́хивание упіха́нне, -ння ср., упі́хванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вта́лкивание упіха́нне, -ння ср., упі́хванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)