упі́ска

‘дзеянне’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. упі́ска
Р. упі́скі
Д. упі́сцы
В. упі́ску
Т. упі́скай
упі́скаю
М. упі́сцы

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

упі́ска

‘тое, што ўпісана’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. упі́ска упі́скі
Р. упі́скі упі́сак
Д. упі́сцы упі́скам
В. упі́ску упі́скі
Т. упі́скай
упі́скаю		 упі́скамі
М. упі́сцы упі́сках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

упі́ска ж., в разн. знач. впи́ска;

у. прапу́шчаных лі́тар — впи́ска пропу́щенных букв;

у тэ́ксце шмат ~сак — в те́ксте мно́го впи́сок

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

упі́ска, ‑і, ДМ упісцы, ж.

1. Дзеянне паводле дзеясл. упісваць — упісаць (у 1–3 знач.).

2. Р мн. ‑сак. Тое, што ўпісана. У тэксце шмат упісак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

впи́ска ж., прост.

1. (действие) упі́сванне, -ння ср., упі́ска, -кі ж.;

2. (то, что вписано) упі́ска, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)