упускны́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. упускны́ упускна́я упускно́е упускны́я
Р. упускно́га упускно́й
упускно́е		 упускно́га упускны́х
Д. упускно́му упускно́й упускно́му упускны́м
В. упускны́ (неадуш.)
упускно́га (адуш.)		 упускну́ю упускно́е упускны́я (неадуш.)
упускны́х (адуш.)
Т. упускны́м упускно́й
упускно́ю		 упускны́м упускны́мі
М. упускны́м упускно́й упускны́м упускны́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

упускны́ впускно́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

упускны́, ‑ая, ‑ое.

Спец. Прызначаны для ўпуску, упускання. Упускны клапан. Упускны калектар рухавіка. Упускны шлюз.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

упусці́ць, -ушчу́, -у́сціш, -у́сціць; -у́шчаны; зак.

1. каго-што. Даць увайсці каму-, чаму-н. куды-н.

У. пасажыраў у вагон.

У. холад у хату.

У. каплі ў нос (уліць).

2. каго-што. Выпадкова не ўтрымаць.

У. канец вяроўкі.

3. каго (што). Мімаволі даць магчымасць каму-н. уцячы, схавацца і пад.

У. зайца.

4. перан., што. Прапусціць, не выкарыстаць што-н. своечасова.

Ён свайго не ўпусціць.

У. магчымасць.

У. выпадак.

5. што. Уставіць у выразанае, паглыбленае месца.

У. замок у дзверы.

|| незак. упуска́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. упу́ск, -у, м. (да 1 знач.) і упуска́нне, -я, н. (да 1 знач.); прым. упускны́, -а́я, -о́е (спец.).

У. клапан.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

впускно́й упускны́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)