у́пряжь

1. (предметы для запряжки лошадей) ву́праж, -жы ж., збру́я, -ру́і ж.;

2. ж.-д. ву́праж, -жы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ву́праж ж.

1. у́пряжь, упря́жка, запря́жка, сбру́я;

2. ж.-д. у́пряжь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

збру́я ж. (предметы для запряжки лошади) у́пряжь, сбру́я

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Вупраж (БРС, Бяльк., КСП), рус. у́пряжь. Ад упрага́ць ’запрагаць’ (параўн. Нас., Байк. і Некр.), у шмат якіх раёнах выцеснена паланізмам збруя (Сцяцко, Словаўтв., 190); рус. упряжь Фасмер (4, 165) лічыць непасрэдным утварэннем ад прягу.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

запря́жка ж.

1. (действие) запрага́нне, -ння ср.;

2. в др. знач. запрэ́жка, -кі ж.; (упряжь) ву́праж, -жы м., збру́я, -ру́і ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шо́рный

1. шле́йны;

шо́рная у́пряжь шле́йная ву́праж, шляя́;

2. (относящийся к изготовлению шорных изделий) ры́марскі;

шо́рная мастерска́я ры́марская майстэ́рня;

шо́рные изде́лия ры́марскія вы́рабы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

припря́жка ж.

1. (действие) прыпрага́нне, -ння ср., прыпрэ́жка, -кі ж.;

2. обл. (упряжь для пристяжной лошади) прыпрэ́жка, -кі ж.;

3. обл. (пристяжная лошадь) прыпражны́ конь; сущ. прыпражны́, -но́га м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пристя́жка ж.

1. (вид запряжки) прыпрэ́жка, -кі ж.;

2. (упряжь для пристяжной лошади) во́рчык, -ка м.;

запряга́ть в пристя́жку запрага́ць на во́рчык;

запря́чь ло́шадь в пра́вую пристя́жку запрэ́гчы (прыпрэ́гчы) каня́ на пра́вы во́рчык, прыпрэ́гчы каня́ спра́ва;

ходи́ть на пристя́жке хадзі́ць на во́рчыку (у прыпрэ́жцы);

3. см. пристяжна́я;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)