упро́шаны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. упро́шаны упро́шаная упро́шанае упро́шаныя
Р. упро́шанага упро́шанай
упро́шанае		 упро́шанага упро́шаных
Д. упро́шанаму упро́шанай упро́шанаму упро́шаным
В. упро́шаны (неадуш.)
упро́шанага (адуш.)		 упро́шаную упро́шанае упро́шаныя (неадуш.)
упро́шаных (адуш.)
Т. упро́шаным упро́шанай
упро́шанаю		 упро́шаным упро́шанымі
М. упро́шаным упро́шанай упро́шаным упро́шаных

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

упро́шаны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. упро́шаны упро́шаная упро́шанае упро́шаныя
Р. упро́шанага упро́шанай
упро́шанае		 упро́шанага упро́шаных
Д. упро́шанаму упро́шанай упро́шанаму упро́шаным
В. упро́шаны (неадуш.)
упро́шанага (адуш.)		 упро́шаную упро́шанае упро́шаныя (неадуш.)
упро́шаных (адуш.)
Т. упро́шаным упро́шанай
упро́шанаю		 упро́шаным упро́шанымі
М. упро́шаным упро́шанай упро́шаным упро́шаных

Кароткая форма: упро́шана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

упро́шаны упро́шенный; умолённый; см. упрасі́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

упро́шаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад упрасіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)