упо́ены

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. упо́ены упо́еная упо́енае упо́еныя
Р. упо́енага упо́енай
упо́енае		 упо́енага упо́еных
Д. упо́енаму упо́енай упо́енаму упо́еным
В. упо́ены (неадуш.)
упо́енага (адуш.)		 упо́еную упо́енае упо́еныя (неадуш.)
упо́еных (адуш.)
Т. упо́еным упо́енай
упо́енаю		 упо́еным упо́енымі
М. упо́еным упо́енай упо́еным упо́еных

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

упо́ены

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. упо́ены упо́еная упо́енае упо́еныя
Р. упо́енага упо́енай
упо́енае		 упо́енага упо́еных
Д. упо́енаму упо́енай упо́енаму упо́еным
В. упо́ены (неадуш.)
упо́енага (адуш.)		 упо́еную упо́енае упо́еныя (неадуш.)
упо́еных (адуш.)
Т. упо́еным упо́енай
упо́енаю		 упо́еным упо́енымі
М. упо́еным упо́енай упо́еным упо́еных

Кароткая форма: упо́ена.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

упо́ены упоённый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

упо́ены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад упаіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

упаі́ць, упаю́, упо́іш, упо́іць; упо́ены: зак., каго (разм.).

Напаіць дап’яна.

|| незак. упо́йваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)