упа́свіць, -сў, -се́ш, -се́; -сём, -сяце́, -сўць; -свіў, -віла; -сі́; зак., каго (што).

1. Змагчы пасвіць.

Гэты малы адзін не ўпасе кароў.

2. перан. Упільнаваць, дагледзець (разм.).

У. куранят.

3. Адкарміць на падножным корме (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

упа́свіць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. упасу́ упа́свім
2-я ас. упа́свіш упа́свіце
3-я ас. упа́свіць упа́свяць
Прошлы час
м. упа́свіў упа́свілі
ж. упа́свіла
н. упа́свіла
Загадны лад
2-я ас. упасі́ упасі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час упа́свіўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

упа́свіць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. упасу́ упасё́м
2-я ас. упасе́ш упасяце́
3-я ас. упасе́ упасу́ць
Прошлы час
м. упа́свіў упа́свілі
ж. упа́свіла
н. упа́свіла
Загадны лад
2-я ас. упасі́ упасі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час упа́свіўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

упа́свіць сов.

1. смочь пасти́;

гэ́ты малы́ адзі́н каро́ў не ўпасе́ — э́тот ма́лый оди́н не смо́жет пасти́ коро́в;

2. разг. откорми́ть (на подножном корму);

3. убере́чь;

у. кураня́т — убере́чь цыпля́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

упа́свіць, ‑су, ‑сеш, ‑се; ‑сем, ‑сяце, ‑суць; пр. упасвіў, ‑віла; заг. упасі; зак., каго.

1. Змагчы пасвіць. Не ўпасе кароў адзін пастух. // перан. Разм. Выгадаваць, дагледзець, выхаваць. — Да трох год, кажуць, качай [дзяцей], як яечка, да сямі пасі, як авечку. А падрастуць, дык і не ўпасеш, бывае. Ермаловіч. Паспрабуй, угледзь нават трох — зайцоў і тых не ўпасеш, а тут людзі. Чыгрынаў.

2. Разм. Адкарміць на падножным корме.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)