упамяну́ты

прыметнік, адносны

адз.
м.
Н. упамяну́ты
Р. -
Д. -
В. -
Т. -
М. -

Крыніцы: sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

упамя́нуты

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. упамя́нуты упамя́нутая упамя́нутае упамя́нутыя
Р. упамя́нутага упамя́нутай
упамя́нутае		 упамя́нутага упамя́нутых
Д. упамя́нутаму упамя́нутай упамя́нутаму упамя́нутым
В. упамя́нуты (неадуш.)
упамя́нутага (адуш.)		 упамя́нутую упамя́нутае упамя́нутыя (неадуш.)
упамя́нутых (адуш.)
Т. упамя́нутым упамя́нутай
упамя́нутаю		 упамя́нутым упамя́нутымі
М. упамя́нутым упамя́нутай упамя́нутым упамя́нутых

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

упамя́нуты

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. упамя́нуты упамя́нутая упамя́нутае упамя́нутыя
Р. упамя́нутага упамя́нутай
упамя́нутае		 упамя́нутага упамя́нутых
Д. упамя́нутаму упамя́нутай упамя́нутаму упамя́нутым
В. упамя́нуты (неадуш.)
упамя́нутага (адуш.)		 упамя́нутую упамя́нутае упамя́нутыя (неадуш.)
упамя́нутых (адуш.)
Т. упамя́нутым упамя́нутай
упамя́нутаю		 упамя́нутым упамя́нутымі
М. упамя́нутым упамя́нутай упамя́нутым упамя́нутых

Кароткая форма: упамя́нута.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

упамянёны и упамя́нуты упомя́нутый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

упамянёны і упамяну́ты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад упамянуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

упомя́нутый згада́ны; упамя́нуты; назва́ны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ніжэйпамянёны, ‑ая, ‑ае.

Упамянуты, названы далей, ніжэй. Ніжэйпамянёныя сродкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ніжэйадзна́чаны, ‑ая, ‑ае.

Адзначаны, упамянуты далей, ніжэй. Ніжэйадзначаныя пункты дагавору.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

памя́нуты, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад памянуць.

2. у знач. прым. Упамянуты, названы. Хоць шмат прайшло з памянутых часін, Хоць выгляд краю роднага змяніўся, Ніколі не забудзеш тых мясцін, Дзе ненавідзець ворага вучыўся. Кляўко.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)