упа́льваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. упа́льваю упа́льваем
2-я ас. упа́льваеш упа́льваеце
3-я ас. упа́львае упа́льваюць
Прошлы час
м. упа́льваў упа́львалі
ж. упа́львала
н. упа́львала
Загадны лад
2-я ас. упа́львай упа́львайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час упа́льваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

упа́льваць несов. разжига́ть; см. упалі́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

упа́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да упаліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

упалі́ць, -алю́, -а́ліш, -а́ліць; -а́лены: зак., што.

Прымусіць гарэць.

Ледзь упаліла сырыя дровы.

|| незак. упа́льваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. упа́льванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

упа́льванне ср. разжига́ние; см. упа́льваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

упа́льванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. упальваць — упаліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)