упа́йка гл. упаяць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

упа́йка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. упа́йка упа́йкі
Р. упа́йкі упа́ек
Д. упа́йцы упа́йкам
В. упа́йку упа́йкі
Т. упа́йкай
упа́йкаю		 упа́йкамі
М. упа́йцы упа́йках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

упа́йка ж., в разн. знач. впа́йка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

упа́йка, ‑і, ДМ упайцы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. упайваць — упаяць.

2. Тое, што ўпаяна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

упая́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; -я́ны; зак., што ў што.

Урабіць, уставіць паяннем.

|| незак. упа́йваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. упа́йка, -і, ДМ -йцы, ж. і упа́йванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

улітава́нне ср., см. упа́йка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уліто́ўванне ср., уст., см. упа́йка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уліто́ўка, ‑і, ДМ ‑тоўцы; Р мн. ‑товак; ж.

Уст. Тое, што і упайка (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

впа́йка ж.

1. (действие) упа́йванне, -ння ср., упа́йка, -кі ж., уст. улітава́нне, -ння ср.;

2. в др. знач. упа́йка, -кі ж., уст. уліто́ўка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

впа́ивание ср. упа́йванне, -ння ср., упа́йка, -кі ж., уст. уліто́ўванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)