упа́дачны, -ая, -ае.

Такі, які бывае пры ўпадку ў грамадскім, культурным жыцці, пасіўна-безнадзейны.

Упадачная гаспадарка.

У. настрой.

|| наз. упа́дачнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

упа́дачны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. упа́дачны упа́дачная упа́дачнае упа́дачныя
Р. упа́дачнага упа́дачнай
упа́дачнае		 упа́дачнага упа́дачных
Д. упа́дачнаму упа́дачнай упа́дачнаму упа́дачным
В. упа́дачны (неадуш.)
упа́дачнага (адуш.)		 упа́дачную упа́дачнае упа́дачныя (неадуш.)
упа́дачных (адуш.)
Т. упа́дачным упа́дачнай
упа́дачнаю		 упа́дачным упа́дачнымі
М. упа́дачным упа́дачнай упа́дачным упа́дачных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

упа́дачны в разн. знач. упа́дочный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

упа́дачны, ‑ая, ‑ае.

Які бывае пры ўпадку ў якой‑н. галіне грамадскага жыцця. Упадачны стан капіталістычнай прамысловасці. // Які характарызуецца адсутнасцю актыўнасці ў чым‑н., веры ў што‑н. Упадачны настрой.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)