упадаба́цца гл. падабацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

упадаба́цца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. упадаба́юся упадаба́емся
2-я ас. упадаба́ешся упадаба́ецеся
3-я ас. упадаба́ецца упадаба́юцца
Прошлы час
м. упадаба́ўся упадаба́ліся
ж. упадаба́лася
н. упадаба́лася
Загадны лад
2-я ас. упадаба́йся упадаба́йцеся
Дзеепрыслоўе
прош. час упадаба́ўшыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

упадаба́цца сов., разг.

1. прийти́сь по вку́су, понра́виться;

яму́ ве́льмі ўпадаба́лася прагу́лка па ле́се — ему́ о́чень понра́вилась прогу́лка по́ лесу;

2. понра́виться; полюби́ться; пригляну́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

упадаба́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Разм.

1. Прыйсціся па густу. [Прахор:] — Ну, глядзіце сабе, як вам — упадабаецца [хата] ці не ўпадабаецца. Зарэцкі. Шафёр нешта буркатаў сабе пад нос. Відаць, матыў нейкай новае песні ўпадабаўся яму. Кавалёў.

2. Палюбіцца, спадабацца. [Вашыновіч:] — От бо маладыя цяпер якія! Я ж кажу, няхай здаровы жывуць.. Табе яна ўпадабалася, то ты бяры яе сабе на здароўе, але будзь ты чалавекам! Чорны. Асабліва ўпадабалася Міканору Хадоська. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падаба́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; незак., каму.

Быць даспадобы, выклікаць сімпатыю да сябе.

|| зак. спадаба́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца і упадаба́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

полюби́ться палюбі́цца; (понравиться) упадаба́цца, спадаба́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пригляну́ться сов., разг. спадаба́цца, упадаба́цца; кі́нуцца ў во́чы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вкус

1. в разн. знач. смак, род. сма́ку м.;

го́рький, сла́дкий вкус го́ркі, сало́дкі смак;

есть со вку́сом е́сці са сма́кам;

на вкус на смак;

прийти́сь по вку́су прыйсці́ся да сма́ку;

приба́вить со́ли по вку́су даба́віць со́лі на смак;

не по вку́су не да сма́ку;

2. перен. густ, род. гу́сту м.;

челове́к со вку́сом чалаве́к з гу́стам;

одева́ться со вку́сом апрана́цца з гу́стам;

худо́жественный вкус маста́цкі густ;

◊

войти́ во вкус адчу́ць (пачу́ць) смак;

не в его́ вку́се не на яго́ густ, не пад густ яму́;

(прийти́сь) по вку́су (прыйсці́ся) да гу́сту, упадаба́цца;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)