упадаба́ны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. упадаба́ны упадаба́ная упадаба́нае упадаба́ныя
Р. упадаба́нага упадаба́най
упадаба́нае		 упадаба́нага упадаба́ных
Д. упадаба́наму упадаба́най упадаба́наму упадаба́ным
В. упадаба́ны (неадуш.)
упадаба́нага (адуш.)		 упадаба́ную упадаба́нае упадаба́ныя (неадуш.)
упадаба́ных (адуш.)
Т. упадаба́ным упадаба́най
упадаба́наю		 упадаба́ным упадаба́нымі
М. упадаба́ным упадаба́най упадаба́ным упадаба́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

упадаба́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. упадаба́ны упадаба́ная упадаба́нае упадаба́ныя
Р. упадаба́нага упадаба́най
упадаба́нае		 упадаба́нага упадаба́ных
Д. упадаба́наму упадаба́най упадаба́наму упадаба́ным
В. упадаба́ны (неадуш.)
упадаба́нага (адуш.)		 упадаба́ную упадаба́нае упадаба́ныя (неадуш.)
упадаба́ных (адуш.)
Т. упадаба́ным упадаба́най
упадаба́наю		 упадаба́ным упадаба́нымі
М. упадаба́ным упадаба́най упадаба́ным упадаба́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

упадаба́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. упадаба́ны упадаба́ная упадаба́нае упадаба́ныя
Р. упадаба́нага упадаба́най
упадаба́нае		 упадаба́нага упадаба́ных
Д. упадаба́наму упадаба́най упадаба́наму упадаба́ным
В. упадаба́ны (неадуш.)
упадаба́нага (адуш.)		 упадаба́ную упадаба́нае упадаба́ныя (неадуш.)
упадаба́ных (адуш.)
Т. упадаба́ным упадаба́най
упадаба́наю		 упадаба́ным упадаба́нымі
М. упадаба́ным упадаба́най упадаба́ным упадаба́ных

Кароткая форма: упадаба́на.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

упадаба́ны понра́вившийся, пригляну́вшийся

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

упадаба́ны, ‑ая, ‑ае.

Разм.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад упадабаць.

2. у знач. прым. Які ўпадабаўся, спадабаўся, прыйшоўся па густу. Жанкі на лавах засмяяліся, пачалі пераказваць адна адной недачутыя ці ўпадабаныя словы песні. Палтаран. Пецька — піжон. Тыдзень есці не будзе, а бразготку ўпадабаную купіць. Мехаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

излю́бленный аблюбава́ны, упадаба́ны, улюбёны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)