уніта́рны, -ая, -ае.

У выразе: унітарная дзяржава — форма дзяржаўнага ўладкавання, пры якой тэрыторыя дзяржавы, у адрозненне ад федэрацыі, не мае ў сваім складзе федэратыўных адзінак (штатаў, зямель), а падраздзяляецца на адміністрацыйна-тэрытарыяльныя адзінкі (раёны, вобласці і г.д.).

Рэспубліка Беларусь — унітарная дзяржава.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уніта́рны, ‑ая, ‑ае.

Кніжн. і спец. Аб’яднаны, адзіны, які ўтварае адно цэлае. Унітарная дзяржава. // Накіраваны на аб’яднанне; аб’яднальны. Унітарныя пераўтварэнні.

[Фр. unitaire.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уніта́рны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. уніта́рны уніта́рная уніта́рнае уніта́рныя
Р. уніта́рнага уніта́рнай
уніта́рнае		 уніта́рнага уніта́рных
Д. уніта́рнаму уніта́рнай уніта́рнаму уніта́рным
В. уніта́рны (неадуш.)
уніта́рнага (адуш.)		 уніта́рную уніта́рнае уніта́рныя (неадуш.)
уніта́рных (адуш.)
Т. уніта́рным уніта́рнай
уніта́рнаю		 уніта́рным уніта́рнымі
М. уніта́рным уніта́рнай уніта́рным уніта́рных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)