уніка́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. уніка́нне
Р. уніка́ння
Д. уніка́нню
В. уніка́нне
Т. уніка́ннем
М. уніка́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

уніка́нне ср.

1. уклоне́ние;

2. вника́ние;

1, 2 см. уніка́ць 1, 3

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уніка́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. унікаць (у 4 знач.) — унікнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вника́ние уніка́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вхожде́ние

1. увахо́джанне, -ння ср.;

2. (вникание) уніка́нне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

избега́ние пазбяга́нне, -ння ср.; ухіле́нне, -ння ср.; абміна́нне, -ння ср.; уніка́нне, -ння ср.; абыхо́джанне, -ння ср.; см. избега́ть​II.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бе́ганье

1. бе́ганне, -ння ср.;

2. уцяка́нне, -ння ср.;

3. уніка́нне, -ння ср., цура́нне, -ння ср.; см. бе́гать​ 1—3;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)