уну́рваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. уну́рваю уну́рваем
2-я ас. уну́рваеш уну́рваеце
3-я ас. уну́рвае уну́рваюць
Прошлы час
м. уну́рваў уну́рвалі
ж. уну́рвала
н. уну́рвала
Загадны лад
2-я ас. уну́рвай уну́рвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час уну́рваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

уну́рваць несов.

1. пону́ривать;

2. уставля́ть; утыка́ть;

1, 2 см. уну́рыць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уну́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да унурыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уну́рыць, -ру, -рыш, -рыць; -раны; зак., што.

1. у што. Увабраць у што-н. (галаву).

У. галаву ў каўнер.

2. Панура схіліць (галаву).

Унурыў галаву і маўчаў.

3. у што. Утаропіць у што-н. (вочы, погляд).

У. вочы ў стол.

|| незак. уну́рваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уну́рвацца несов.

1. пону́риваться;

2. уставля́ться, утыка́ться;

1, 2 см. уну́рваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)